Siri, ik en ons ‘taaldingetje’…
Sprak ik te zacht, te hard, onduidelijk? Of verstaat Siri geen Limburgs?
Ik geef het toe. Afkomstig uit Zuid-Limburg, heb ik inderdaad een Limburgse tongval. Een zuidelijk accent. Een zachte G. Dit levert weleens een ‘taaldingetje’ op. Het is namelijk in de Randstad voorgekomen dat mij gevraagd werd of ik uit België kwam of zelfs in het Duits werd geantwoord. Ik ben mij bewust van mijn accent. Maar ik ben dol op Limburg en trots op mijn herkomst.
Sorry, dat verstond ik niet
Heel soms kan mijn accent echter ongemakkelijke situaties opleveren. Zo reed ik in mijn eentje een aantal uren over de Nederlandse snelweg op weg naar huis. De zon scheen, de stemming ‘hing er goed bij’ en ik zong heerlijk (ietwat vals) mee met de muziek op de radio.
Ineens plopte er een idee in mijn hoofd. Dat heb ik zo nu en dan. Een gek, creatief idee. Op het moment dat zo’n idee me te binnen schiet, word ik laaiend enthousiast, voel ik de energie en denk ik: daar moet ik iets mee doen! Maar ik ken mezelf al zo’n 30 jaar en ik weet dat zulke ideeën net zo snel verdwijnen als dat ze verschijnen. Daarom heb ik altijd een notitieblokje met een pen in mijn tas en gebruik ik daarnaast dankbaar de notitie-functie van mijn iPhone. Achter het stuur is dat echter onverantwoord én zelfs verboden. Omdat ik de wijste van het stel was, besloot ik om via de dictafoon functie van mijn telefoon het idee snel in te spreken zodat ik het niet zou vergeten. Siri zou me daarbij zeker kunnen helpen, zodat ik zo snel mogelijk weer mijn volledige aandacht op de weg kon richten.
De hulp van Siri
Siri en ik, kennen elkaar al een tijdje. Zo nu en dan beatboxt hij voor me of kijkt hij in zijn spiegeltje, spiegeltje aan de wand wie er het mooiste is in het hele land. Omdat ik Siri vertrouw, riep ik hem op. Dat gaat immers een stuk eenvoudiger tijdens het rijden dan lettertjes typen. “Hoi Siri”, zei ik. Waarop Siri wakker werd. Hij vroeg me waarmee hij mij van dienst kon zijn. Ik antwoordde: “Dictafoon”. Siri leek mij niet te verstaan en zei dat in exact deze woorden: ‘Sorry, dat verstond ik niet’. Ik herhaalde, nu iets harder: “Dictafoon!” Siri: ‘Bedoelde je: Dikkie Dik?’ Waarop hij mij via Google allerlei opties liet zien voor Dikkie Dik, waaronder de dichtstbijzijnde kinderopvang die ‘Dikkie Dik’ heette. Kalm blijven… “Siri, dictafoon.” Ik probeerde beter te articuleren omdat mijn Limburgs misschien het probleem was. Siri antwoordde: ‘ik domme kip. Dit is wat ik gevonden heb.’ Nu toonde hij mij adressen van slagerijen en kippenboeren. Ik riep uit: “Waarom versta je me niet?!” Op een antwoord hoefde ik niet lang te wachten: ‘Nou, Nederlands is niet mijn moedertaal. Probeer het een op een andere manier te vragen.’ Toen ik het echt niet meer wist riep ik uit: “Kut Siri.” Zijn laatste antwoord was: ‘Kuis uw taal.’
Was het mijn Limburgse accent?
Sindsdien hebben Siri en ik niet meer gepraat. Hij had natuurlijk gelijk dat ik niet zo tegen hem moest uitvallen. Maar het was enigszins frustrerend dat hij mij steeds niet verstond, ondanks mijn pogingen om harder en zachter te praten en beter te articuleren.
Zo ontstond ons taaldingetje…
Lag het aan mijn Limburgse accent? Had Siri een slechte dag? Of was het idee niet goed genoeg om te onthouden? Want na de conversatie met Siri, was het idee jammer genoeg weggevaagd…
Sandy Ederveen – Danndeelion